Žį erum viš sest aftur eftir nokkurt hlé, og farin aš huga aš žvķ sem kannski okkur öll žyrstir ķ, žaš er aš geta fengiš örlitla orku til žess aš leyfa okkur aš lķša betur, til žess aš geta leyft okkur aš hafa eitthvaš viš aš glķma meš huganum.
Spurningar sem vakna viš žaš aš hlusta į einhver orš eru įvallt til žess fallnar aš auka skilning į einhvern hįtt.
Viš žurfum lķka aš įtta okkur į žvķ aš žegar viš setjumst hér nišur aftur aš loknu žessu frķi, žį eru tveir dagar ķ fullt tungl, tungl sem er ķ ljónsmerkinu.
Sterk orka, orka sem fyrst og fremst fer ķ athafnarorku, framkvęmdarorku, orka sem virkar śt į viš en ekki inn į viš.
Vegna žess aš ef svona sterk orka vęri sett inn į viš, žį myndi hśn verša all flestu fólki ofviša, vegna žess aš žį fengi ekkert lengur aš hvķla ķ friši fyrir žessu įreiti sem orkan getur gefiš ef viš erum ennžį aš glķm viš eitthvaš af žvķ sem kölluš eru munstur eša tilfinningar sem ekki hafa veriš hreinsašar śt, eins og viš stundum nefnum žaš.
Žį komum viš kannski aš žvķ sem mig langar til žess aš leggja meš upp aš loknu žessu frķi; hvaš eru hreinar tilfinningar og hvaš eru ekki hreinar tilfinningar?
Hvaš žurfum viš aš hreinsa upp, eins og svo algengt er aš sagt sé, žegar fólk sękir sér žaš sem kallaš er sjįlfshjįlparnįmskeiš, og hvaš er žaš sem er ešlilegt ķ lķfinu ķ kringum okkur, hvaš er žaš sem viš ekki getum hreinsaš upp?
Viš veršum aš horfa į žaš aš viš getum losaš okkur viš hluti sem viš höfum fest inn ķ tilfinningaflóru okkar, hluti sem tengjast sorg, hluti sem tengjast žvķ žegar viš höfum oršiš fyrir óréttlęti og ekki fariš sįtt frį žvķ borši, hluti sem tengjast jafnvel barnęskunni, žegar viš uršum aš fara inn ķ samfélagsašstęšur sem okkur voru ekki hollar sem börnum.
Allt slķkt getum viš unniš meš, ekki til žess aš henda žvķ, heldur til žess aš sęttast viš žaš sem var og skilja aš žaš sem var er lišin tķš og žaš sem viš erum aš notast viš er žaš sem er aš gerast ķ dag, ekki žaš sem geršist fyrir löngu sķšan.
Viš eigum lķka aš horfa til žess aš margir af žeim žįttum sem mennirnir eru aš reyna aš losa sig viš eru žeim ešlisbornir og žeir geta aldrei hreinsaš žį upp, vegna žess aš žetta er ešlileg tilfinningaflóra mannsins.
Žaš er alveg ljóst aš hver mašur getur ekki losaš sig viš reiši.
Hśn er žįttur sem mašurinn er fęddur meš og žaš er ekki hęgt aš žurrka hana śt af boršinu.
En hins vegar er hęgt aš heila og hreinsa upp žį žętti sem kveikja reiši, ef viš getum sagt aš ósekju.
Žaš er hęgt aš lęra aš hemja reišina, žaš er hęgt aš fį hana ķ jafnvęgi. En žaš er alltaf ljóst aš žaš er hęgt aš ganga žaš langt į rétt manna aš reišin komi upp, hversu lengi sem viškomandi vinnur meš sjįlfum sér, hversu lengi sem viškomandi tekur į sķnum andlega žętti eins og žaš er kallaš.
Žaš er lķka alveg ljóst aš tilfinningatengdar hvatir er hlutur sem ekki er hęgt aš loka śti frį manni sem er ķ holdinu.
Žaš eru žęttir sem byggjast į sorg eša söknuši, žaš eru žęttir sem byggjast į gleši, žaš eru žęttir sem byggjast į įst sem er veraldleg, žaš eru žęttir sem byggjast į žeirri ešlishvöt aš mašurinn lįti sér lķša vel.
En allir žessir žęttir žurfa aš leita sķns jafnvęgis.
Žeir eru ķ jafnvęgi žegar žeir gera ekki į hlut annarra, žegar žeir fara ekki ķ žaš aš gera į hlut annarra til žess aš fullnęgja sķnum žörfum.
Allt annaš er ójafnvęgi ķ sjįlfu sér.
Hins vegar getur mašurinn ekki ętlast til žess aš hann lifi ķ einhverju jafnvęgi žar sem hann bregst alltaf hįrrétt viš öllu žvķ sem fyrir hann gerist į broti śr sekśndu.
En viš getum sagt žaš, eins og ég lagši upp meš, aš žegar viš höfum nįš aš fyrirgefa sjįlfum okkur, fyrirgefa žaš sem hefur drifiš į daga okkar, fyrirgefa okkur aš viš skyldum hafa veriš eins og margir myndu orša žaš, žessir glópar aš lįta hitt og žetta koma fyrir.
Viš vorum engir glópar.
Hins vegar er voša gott aš segja žaš eftir į žegar mašur sér hvernig hluturinn fer.
En į žessu broti śr sekśndu sem aš hugurinn hafši til žess aš taka įkvöršunina, žį getum viš ekki til žess ętlast aš hann geti metiš hlutina tķu įr fram ķ tķmann, svo viš tökum bara eitthvaš handahófskennt dęmi.
Annaš er žaš sem aš viš žurfum lķka aš vera mešvituš um, aš sś ešlishvöt sem fylgir hjarta okkar, hśn vķsar okkur įvallt veginn.
Hśn er sś leiš sem viš getum treyst aš er rétt fyrir okkur.
Žaš žżšir ekkert endilega aš viš göngum į einhverju blómaskżi žó aš viš fylgjum žessari leiš.
Vegna žess aš viš veršum stundum aš sętta okkur viš žaš aš žaš eru hlutir ķ lķfi okkar sem ekki ašeins angra okkur, eins og ég trśi aš sé mest notaš į žessa tungu aš tala um, heldur einnig hitt aš viš žurfum aš ganga ķ gegnum erfišleika.
Ekki vegna žess aš viš höfum ętlaš okkur aš ganga ķ gegnum erfišan skóla, heldur vegna žess aš viš erum stödd hérna og viš getum ekki krękt fram hjį žeim til žess aš komast žangaš.
Žaš er aldrei hęgt aš fara ķ hvķt spariföt og ganga ķ žeim allan daginn įn žess aš žaš komi į žau blettur.
Žaš er ógerningur.
Vegna žess aš įšur en dagurinn lķšur žį į bķll eftir aš keyra fram hjį žér og sletta į žig, eša einhver annar aš reka sig utan ķ žig meš eitthvaš sem setur blett.
Eša žś einfaldlega ķ ógįti reka höndina ķ og žaš er kominn blettur.
Lķfiš eins og žaš birtist manninum ķ holdi er afskaplega fjölbreytt.
Ef viš leitum jafnvęgis, ef viš fyrirgefum sjįlfum okkur, žį getum viš gengiš žetta lķf, eigum viš aš segja ķ talsveršri lęgš žannig aš žaš blįsi ekki į okkur, ķ skjóli myndum viš kannski frekar segja.
En žó aš viš séum meš skjólvegg ķ kringum okkur, žį getum viš aldrei tryggt žaš aš žaš komi ekki sveipur sem fari nišur vegginn og komi nišur yfir mann žannig aš žaš ruglist greišslan į hįrinu.
Žaš sem mestu skiptir žegar viš göngum ķ gegnum jaršvistina er aš temja okkur jįkvęša hugsun.
Vegna žess aš ef viš höldum okkur eins jįkvęšum og kostur er hverju sinni, žį finnum viš lausnina.
Žį sjįum viš hvernig viš getum best tekist į viš hlutinn sem mętir okkur hverju sinni.
Neikvęšnin fęrir okkur aldrei friš.
Neikvęšni fęrir okkur ašeins vonleysi vegna žess aš žį bśumst viš alltaf viš hinu versta ķ öllu žvķ sem viš gerum.
Žetta eru nś svona žau orš sem ég ętlaši aš opna į.
Kannski örlķtiš vķštęk umfjöllun, en umfjöllun sem viš munum, sem hér vinnum ķ gegn, vinna śt frį, allavega fram eftir žessu hausti.
Ég aš sjįlfsögšu tek allar žęr spurningar aš vanda, sem fram kunna aš koma.