Nokkur orš um leišbeinendur.

Mig langar til aš setja hér į blaš nokkur orš um leišbeinendur, leišbeinendur eru žęr verur kallašar sem ganga meš okkur į andlegasvišinu og reyna aš hjįlpa okkur og leišbeina, allir hafa leišbeinenda sér til hjįlpar, žessi vera kemur til okkar žegar viš fęšumst og tekur į móti okkur žegar viš yfirgefum jaršvistina, žessi vera er ekki ęttingi eša skyldmenni heldur er til stašar frį žvķ jaršvist er įkvešinn og hjįlpar okkur aš undirbśa hingaš komu okkar.

Žessi vera gengur undir mismunandi nöfnum žvķ sumir kalla žęr verndarengil, ašrir stjórnanda og enn ašrir dyravörš, en ķ raun eru žetta žaš sem žessi vera gerir okkur til hjįlpar.

Ętingar og skyldmenni ganga meš okkur į andlegasvišinu og kalla ég žį hjįlpendur, žvķ aš ętingar velja oftast aš hjįlpa okkur eftir aš žeir fara héšan śr jaršvist, en leišbeinendur hafa valist įšur en viš komum inn ķ jaršvistina.

Ef viš skošum hvernig leišbeinendur birtast okkur, žį er žaš ekki lķklegt aš viš munum sjį žį ķ sömu mynd og eitthver annar žvķ aš žeir birtast okkur frį žeim tķma sem viš žekkjum žį, en žaš žarf ekki aš vera sś mynd sem žeir kjósa aš birtast öšrum, hvers vegna er ešlileg spurning?

Vegna žess aš žeir birta sig alltaf ķ žeirri mynd žar sem žeir nįšu aš birta mestan žroska ķ holdi, žaš aftur į móti žarf ekki aš hafa veriš į sama tķma og viš žekktum žį ķ holdi, en žar sem viš erum oftast nęr alltaf bundin viš aš vilja sjį žį ķ holdlegri manns mynd žį veršum viš aš sętta okkur viš žennan mun og lęra žannig sjįlf aš meštaka okkar leišbeinendur žó viš getum fengiš til žess hjįlp žeirra sem viš treystum.

Hverjir eru leišbeinendur?

Žaš eru nįnast allar žjóšfélagsstéttir sem ganga sem leišbeinendur en žessar eru kannski algengastar, munkar og nunnur koma oft žar aš sem vantrś er og žį bęši ķ Gušs trś og ekki sķšur vantrś į eiginn getu, munkar eru bęši kristnir svo og af öšrum trśarbrögšum, einnig eru žar kennimenn śr öllum trśarbrögšum svo og frį öllum tķmum lķka sķšan fyrir nśtķma trśarbrögš, sķšan er ķ žessum hóp sem eru leišbeinendur Indķįnar, margir hafa talaš um aš žaš vęri einskonar tķsku sveifla hversu margir hefšu meš sér leišbeinanda af ęttstofni Indķįna, ég vill ašeins segja aš fólk skildi skoša fyrir hvaš Indķįninn stendur (sem er samband manns og jaršar, žvķ fįir eša einngin hefur nįš betra jafnvęgi žar į heldur en Indķįninn) og sér žį kannski aš žaš er einngin tilviljun.

Svona sé ég žessa hluti, ég vill aš lokum taka fram aš žegar ég tala um leišbeinendur er ég aš tala um žį sem meš okkur ganga og eru aš kenna okkur, sķšan getu veriš aš ef viš förum aš vinna viš aš hjįlpa öšrum aš žį komi ašrir sem verša tengilišur okkar ķ ljósinu og eru žeir oft meš mörgum ašilum į sama tķma til aš vinna įkvešinn verk.